مرابی خود چرا از خود به در کرد

از فتاح بحرانی

 28 فروردین ماه داراب


شب است و یار من از من سفر کرد

 مرا بی خود چرا از خود به در کرد 

گرفتم دامنش از دست پیغام

به پیغامی مرا شوریده تر کرد 

www.fbahrani.blogsky.com

سبز تنهایی من گل پیرهن کردی و رفتی

داراب 22 فروردین 93


آمــــــــدی و ترک تنــــــهایی من کـــــردی و رفتی

سبز تنــــهایی من گل پیــــرهن کردی و رفـــــتی

در وطن خونابه می خوردم به حسرت من شبانه

با شراب غیر مـــن را بی وطن کــــردی و رفتــــی

شور و غـــوغا کردی اندر شهر خـــــاموش خیالم

یاد غوغایی که اندر این چــــمن کردی و رفـــــتی

زیر بــــــازویم فــــــتادی نـــرم و نازک ناز کـــــردی

هیزمت را در اجاق سرد من کــــردی و رفـــــــتی

با سخن دانی برایم از محـــــبت شعر خــــواندی

بی سخن بودم مرا غرق ســــخن کردی و رفتی

ســـــــــمن وارونـــــــــه کــــــردی در دهــــــانــــم

دهــــــــان را یاســــــــمن کــــــــردی و رفتـــــــی

کشــــــــانــدی طاقــــــــتم بــــــــر دار مــــــــاندن

مـــــــــــــرا آنــــــــجا کفـــــــن کــردی و رفـــــــتی

گیسوی سبز غزل رو تنم شانه کنید

داراب 15 فروردین 93


در ِ تنــــهایی زندانــــی مـــن بـاز کنید

همه جمعید جـــمیعاً همه پـــرواز کنید

گیسوی سبز غزل روی تنم شانه کنید

راه رفتن به خدا همرهــــم آغاز کــــنید

سوزش خانه دل عادت هشیاری بود

11 فروردین 93 داراب


"یاد نوروز که

امروز شرم هر روزه خود را

به حیا دانی ریخت"



یاد احوال دل سوخته ام

یاد چشمی که به در دوخته ام

یاد قلاب سر زلف تو در دست سحر

یاد بانوی پر از ذوق هنر

یاد خونی که در اطراف سرم جاری بود

سوزش خانه دل عادت هشیاری بود

یاد خاری که به پای دل رفت

دل آغشته به خون در گل رفت

یاد تنهایی مادرزادی

یاد درسی که به من می دادی

یاد آغوش تو در دست نسیم

یاد باران که به پای تو در افتاده ز بیم

یاد عریانی تو در نفس باد صبا

یاد آن شرم و حیا

یاد آن شرم و حیا