وقتی که رفتی

** وقتی که رفتی **


داراب 29 مهر 92



وقتی که رفـتی باغ انگوران هــــدر شد

آواره گشته مرغ عشق و در به در شــد

رفتی نـــــماندی تا ببـــــینی ماتم گــــل

تا چشم گل افتاد بر شب ها سحر شـد

باران که مــی آمد تو رفتی تا ســــــتاره

زخم ســــــتاره تازه بـــــود و تازه تر شد

صادق بگو از موج فـــــریاد تو در شـــــعر

دنـــــیا چــرا یک بارگی زیر و زبر شــــــد

تـــــوفان بـرون آورد آرامـــــــش ز گـــــلها

گلها همه از دست توفان شــعله ور شد

آتــــش دمید از آه تـو در آهـن و سنـــــگ

چشم خدا با دیـــــدنت از گـــــریه تر شد

آســـــودگی را روی آرامــــــش نشــاندی

دسـت خدا در دست تو بود و هـــــنر شد

پــــربار بــــــودی بـــــار بردی با هـــــمه بر

با هر درختی برنشســتی غــــرق بر شد

نـــــازم به مــــرغ حق پرید از چــنگ توفان

انـــــدر کنــــــار دار زنــــدان مســــتقر شد

هرچه بینی همه خار است به دیوارم من

داراب 22 مهرماه 92


ســــــالها بوده که بیــــهوده گــرفـــتارم من

شـــانه در شانه کنم چـــوب ســر دارم من

نــــــرود عطر سخن در سخنم همــره مـوج

گـــــرچه زیباتر از این فـــــاقد گفتـــارم مــن

مــــانده رفتار مــــــن از تـندی ســـر بالایی

خــوب پیمـوده نشد وسـعت رفـــتارم مـــن

تا به کـی مانده در این خانه دلگـــــیر قـــضا

مــــــن گــرفتار تـو و وقت دغــــــلکارم مـــن

در گـــــــلزار خـــــــدا بــــاز بمـــانـد اینـــــجـا

عاشقی کن به طرب در صــف گلزارم مــــن

پند پند ســـــخنم بشـــنو و بـــاور تـو نـــکن

بـــــاوری بـــرده زمان در کف پنـــــدارم مـــن

ســـــــر بــــازار بیایــــید و تمـــاشـا بکـــــنید

گـــــل خشـــــکیده ی پـــژمـــــرده بازارم من

گـــل فتاده ست ز ترکــــیب گـــــل آذین تنـم

هـرچه بینی همه خار اسـت به دیوارم مــن


فتاح بحرانی

که سر شهید قانون به سوار نی سواران

در این پاییز زیبا، شعر نا زیبایی از غم


 

*که سر شهید قانون به سوار نی سواران*


 

داراب 15 مهرماه 92

 

تو ببیـــن که شــــــب برآمد به کـــــویر و کوهــــــساران

 

که سر شــــــهید قانون به ســـــــــوار نـــــی ســـواران

 

بنـــــــگر تـــــــو مســــتی ام را دل تنـگـــــدستی ام را

 

که به مـــن طــــــراوات آرد ز خــــــمار چـــــشم بـــاران

 

تـــــو به گـــــریه خـــــو گرفــــتی ز ســـــپیده رو گرفتی

 

کــه صـــــدای گــــریه تــــو شــــده بــــــانگ روزگــــاران

 

به خـــــزان تو خـــــانه گـــــرفتی ره جــــاودانه گرفــتی

 

که خـــــزان به صــورت زردت بگرفتــــه رنـــــــگ بهاران

 

تـــو بــــــه پای دار مـاندی ز بـــشـــر کــــــنار مانــــدی

 

هـــــــــمه دار و نــــدار عـمرت برســـد به چـــوب داران

 

بــــــه چــــــنار تــــکیه کــردی بـه چـــــــنار ایـــــستاده

 

که بریده خشم صــیاد همه شــــــاخه های چـــــناران

 

نـــــرود بــــــــه یــــاد زاری هـــــمه زجر و بــــــی قراری

 

همه زجر و تحـــــملی را که تو بـــــــرده ای ز یــــــاران

 
شــــــب رفــــــت و غــــــــم در دیـــــــگ شــــــب ماند


از شـــــب بــــــه جـــــــا مــــاند صـــدای ســــــوگواران


مــــــــرغی پریــــــد از حـــــــق میان شــــاخه شـــــب


ره مـــــــی ســـــپارد ســـــوی خــــــاک بـــــــی مزاران


 

از فتاح بحرانی


http://fbahrani.blogsky.com 

تو عابری که تماشا کنی نمی مانی

داراب 2 مهر 92


تو عابری که تماشا کنی نمی مانی


تو خوبی از نژاد و تبار خوب و خوبانی

بــرای دلــــخوشی من تو بهتر از آنی

تمام کوچه به زنجیر دست و پایم بود

تو آمــدی که تماشا کنی نمی مانی