فریادی در سکوت

شعر معطر

داراب اول مهر ماه ۱۳۸۴

یادبــــــــودی جا نمــــــــی مانــــــــد ز تن
غیر آه و نالـــه در شـــــــــعر و ســــــــخن
درد هــر جنبنــــــــده ای پرســــــــم ز باد
کـــس نـــــمی پرسد چرا احـــــــوال من ؟
یاد ایامـــــــی که در زنـــــدان گذشـــــــت
شـــــــاد بـــــودم با غـم و درد و مــــــحن
شـــــاد بـودم هرشــــــب از نا شـــــادیم
کـرده بودم جــــــسم خود را من کــــــفن
دســـته دســــته گل کنـــــــم گل واژه ها
دسته دسته چیــــنمش من در چــــــمن
یاد عطری را که مـــــی دادم به شـــــــعر
یـــــــاد عـــــود و یــاد یاس و یاســـــــمن
پیروهــــن صـــــــد چاک و زیر نـــــــور ماه
بوســـــــه مـــی زد بر تن ما پیروهـــــــن
خــــــانه بر دوشــــــیم و مــــــا آواره ایــم
خانه ی ما گـــــم شـــــده در این وطـــــن
اعتباری بود و عدلی بود سرشـار از امید
وه ! چه زیـــــبا بود ادوار وفـــــادار کـــــهن
مردی و مردانگی مرده ست اندر این دیار
گم شده مردانگی حرفی تو با مـردم نزن

فتاح جمعه 1 مهر 1384 ساعت 03:37 ق.ظ
15 نظر