یاد گمنامی من باد که گمنام گذشت

داراب 31 خرداد 93


تو به ایام نشو غــــره که ایام سر بام گذشت

یـــاد فتاح که از این کوچــــــه چه آرام گذشت

نام مــــــــی ماند و جز نام نـــــمی ماند کس

یاد گـــــــمنامی من باد که گــــــمنام گذشت

ســــــال ها بوده که دنــــبال پیامـــــــت بودم

عـــــمر من رفته و از نامه و پیغام گذشــــــت

سال ها در وطن خویـشم و غــــــربت زده ام

تا نــگه کرده به خود نوبت فرجام گذشـــــــت

جــــام زرین وفا خـــــــوردم و مردم هــــــر روز

هرکه این جام بنوشد شب بی شام گذشت

دام را دیـــــــدم و در دام نیـــــــفتادم مــــــــن

مرغ زیرک بود این دل که از این دام گذشــــت

قـــــوم من رهـــــگذرانند کــه در راه مـــــن اند

هـــــــرکه در راه خدا از خود و اقوام گذشـــــت

خــــفته بودم که به مـــــن کرده نظــر اهل نظر

ماه دیــشب به ســـــراغم ز لب بام گذشــــت

کامـــجو گشـــــته ام از فرصــــت ناکامــــی ها

کام دل خـــسته من در شب ناکام گـذشـــــت

زهـــــر تلخـــی که چــــشیدم ز نبـــــودن با تو

خشک شد منبع احساسم و الهام گـــــذشت

شب رفت

این شعر را در عصر جمعه در غروبی نمناک در تاریخ 22/3/93 سرودم و به دوستم تقدیم می کنم



با یــــــــــاد تــو من در انتـــــظارم

شــــب رفت و تو رفتی از کــنارم

من شاخــــه بیــــدم و تو پیــچک

پیــــــــچیـــــده بـــه دور روزگـــارم

     

از فتاح....