شب بیا خانه که تا روزه هم را بخوریم

سلام بر همه خوبان عالم . پیش از هرچیز ممکن است که ابهاماتی در مورد این شعر برای بسیاری از دوستانم پیش آید که منظور سراینده را به خوبی آشکار نسازد . مولوی یکی از عارفان فیلسوف در ادبیات ایران و جهان است، من کلبه ای در برابر قصر با عظمت عرفان این عارف بزرگ بنا نموده که سخت لرزان است. الهام من در این شعر ، دو بیت از شعر این عارف غیرقابل ستایش است.


زاهد گرسنه خانه تمام

عقل باور نکند کز رمضان بگریزد


دومین بیت که منبع الهام من بوده این بیت است :


شادی از غم جو که مردان یافتند

سلطنت از فقر و هستی از فنا


من خواسته ام به کاخ عارفانه این عارف فکور نزدیک شوم ولی از کجا می توان بدون داشتن بال به کهکشان پرواز کرد. بال پروازم نیست که به پرواز آیم ...



داراب 30 تیر 93


سوختم در رمضان چون به سحر سوختگان

خـانه خالی ست بیار آب به لــــب دوختگان

شب بیا خانه که تا روزه هــــم را بخـــــوریم

بـــــــخورم آب زلالـــــــی ز لب افروخـــــتگان

من اگر زندان نباشم سمت و سویم می رود

**من اگر زندان نباشم سمت و سویم می رود**


داراب 28 تیر 93


مــــــن اگــــــر پـــرواز کردم آبرویـــــم می رود

گر چو گل در باغ باشم رنــگ و رویم می رود

بوی زنـــدان می تراود از اتــــــاق خالـــــی ام

من اگر زندان نباشم سمت و سویم می رود

شمال می رود و من به سوی شمال

جمعه 20 تیر 93 داراب


**شمال می رود و من به سوی شمال**


زمانه چگونه می گذرد روی صفحه های خیال

خـــــیال پاره مـــــی کند ســــقف آرزوی محال

صــداقت اســـــت میان نشـــــستن و رفتـــــن

نرو که ضربه مـــــی خورد این یــــادگار وصــــال

تمــــــاس سیــــــنه من با ستــــــاره تن تـــــو

کشید رنــــگ افق را به سمت و ســـــوی زوال

نبـــــوده آشـــــنا دل من با شــــمال پاهــــایت

شـــــمال می رود و من به ســــــوی شـــــمال

جـــــــمال جالـــــــب تو در کـــــمال کامل مــــن

سقوط کرده جــــــــمال تو در مقــــــام کـــــمال

حلال را حرام کردم و مفتی شــــــهر خاموشم*

تـــــفاوتی نــــــکند بهر مــــــن حرام و حـــــلال

تمـــــام شــــــعر من از بوی ظلم لبریز اســــت

نگـــو که تیغ ظــــــلم ذلیل اســـــــت یا که زلال


* شهر خاموش استعاره از قبرستان است.


از فتاح بحرانی