باران چه خوش می بارد

**باران چه خوش می بارد**


زمستان سال ۷۷ اسارتگاه عادل آباد شیراز و به یادبود آن شب بارانی در دی ماه که مادر مهربان ابر اسب سپید شعرم را با لالایی خود به روی دستانم به خواب برد:


باران چه خوش می بارد امشب روی احساس بلندم

دردی نـــــدارم از فراغــــــــــت تا بگـــــــــویم دردمندم

با یاد رویت در دل امـــــشب کرده ام روشــن چراغی

تنهایی و تاریکــــی افـــــتادست امشب در کـــــمندم

بیهوشـــــم از احـــــــــساس پاک فــــطرت خـــــویش

تنها خدا داند که مــــــن دیـــوانه ام یا هــــــوشمندم

در حـــــــــسرت یـــــــــک آخ ســـــوزانــم دلـــــــش را

زندان اگــــر امــــــشب بســـــوزاند تــــــمام بند بندم

گــــــــر وا کــــــــند صـــــــیاد قــــــفل این قـــــــفس را

مـــــن خــــــود در زنـــــــدان به روی خـــــــویش بندم

اهــــــریمن قـــــانون نگاهـــــم می کـــند با یکه تازی

با گـــــریه مــــــن بـــر ظلم اهـــــریمــــــن بخـــــــندم

ســـــرها همــــــه از درد مـــــــن ســــر را ببــــــــندند

من خـــــــود به در ســـــــر ولی ســـــــر را نـــــــبندم


از فتاح بحرانی

ویرایش شده در تاریخ 9/11/95

http://fbahrani.blogsky.com