تا بخواند امشب این مرغ سحر خوانت بگو

تا بخواند امشب این مرغ سحر خوانت بگو


داراب 25 خرداد 1392


یــــادبودی بــــود و یــــادی بود و یــــارانت بـــگو

ابــــر و بــــادی بود و طوفـــان بود و بارانـــت بگو

شـــب ســــواری بود و تاری بــــود و تاریکی تار

تــــار گــــیسوی شـــبان شب ســـوارانت بگـــو

شب پر از شادابی و شبتاب می تابد به شــب

شــــعر و شرینی و شـــکر در شـــکردانت بگـــو

شعر و مستی مِی پرستی برده از باطن شعور

شـــاخـــه زیتـــونی شـــعـــر شبـــستانت بگـــو

جــــان پر از جــــانانه بود و رنگ آبی خــــانه بود

رنگ آبی رفــــت و جانان رفت و جــــانانت بـــگو

گــــرد غربت پاک کن از شــــعر من ای باد صــبح

مــــی تــــراود گــــرد غــــربت از گــــریبانت بگـــو

بــــاز کـــن پــــرواز ایــــن مــــرغ ســـــــرود درد را

تا بخواند امــــشب این مرغ ســــحرخوانت بـــگو

روزهـــا مــاندی در ایـــن غــربت ســـرای روزگــار

مـــرثیـــه در غـــربت شـــام غـــریبـــانـــت بـــگـو

دوش با مــــهتاب و گلها هــای و هویی داشـتی

صـــحبت مهــــتاب و گل در پشــــت ایوانت بگــو

کــرده ای مـــهمان شـــقایـــق را مـــیان دفـــترت

قـــلب تـــو رنگـــین بود یا قـــلب مـــهمانت بگــو