دلم گرفته ...

داراب ۷ خرداد ۸۷

یاد دستان

ورم کرده ی زندانی من

که پر از

ثانیه بود

یاد تنهایی من ... :

دلم گرفته پر از لحـــظه های ســـــرشارم

کـه بمـــــب حادثه خیزد ز مــــــوج گفتارم

چقدر ســکوت گرفته ست دور تنــــــهایی

به آب ثــــانیه شــــــویم ســـــکوت رفتارم

نسـیم می وزد و شانه می کند مــــــویت

رفیق مونـس شـــــب های تار بیـــــــمارم

بیــــــــا و بال بــزن بر کـــــــویر تنهـــــــایان

چه عزتی که در این آشـــــــیانه مــن دارم

همـیشه باد به گوش زمانـــــــه می خواند

تــرانه های قشـــــنگی که مــــــاند از آثارم

ز ابر تیره ای که فراز است دور هستی من

بیــــا که نم نم باران هـــــــنوز مــــــی بارد

تو رفتی و شب تنهایی ام پریشان شـــــد

منم که عکس غربت من مانده روی دیوارم