صبا امشب گذر کن سوی داراب

خرداد ۱۳۵۳ گرگان

صبا امـشب گذر کن ســــوی داراب
به دارابــی که گــــشته سبز و پرآب
ز ما برسـان ســــلام آن خــــطا کار
رود هــــر قاتــلــــی روزی ســــر دار
تو اکنون گشته ای بیـمار و رنـــجور
حســادت کرده چشـــمان تو را کور
ندانســـتی تو ای بیچــــاره نــــادان
خدا روزی دهــد کــــی می برد آن؟
تو گرگــی در لـــباس میــــش رفته
به بامبـول کارهــــایت پیش رفتـــه
به صد غوغا برآوردی تـــو شــــادی
زدی بـر طبــــل پــــوچ نـــا مـــرادی
که من با کوزه گر با هم بســـازیم
بــه حــــق مــــحرز فتـــاح بتـــازیم
نمی خواهی ببیــنی روز شـــادم
چو اشک از چشم نادانت فتـــادم
من اکنون می سرایم شعر شادی
تو مـــی میـــری ز درد نـــا مـــرادی
به گرگـــان رفتم و ســـبزینه دیـــدم
درون ســــینه ی تــو کیـــنه دیـــدم