این شعر را در نیمه دوم بهمن ماه ۸۲ در داراب سرودم و تقدیم تمام دوستان بیننده خود می کنم گوارای وجودشان باد دست پرورده تنهایی من :
همره تنهایی خود میروم ازاینجا
باد سحر می بردم سیرم از اینجا
بار ســفر بســــتم و آمـــاده رفتن
در قفسی ساکت و دلگیرم از اینجا
بهر گناهی که نکردم من و تقصیر
توبه کنم توبه تقصـیرم از اینـــجا
یاد جوانی کنم آنجـــا که نکـــردم
حال که من پیر و زمینگیرم از اینجا
دست دلم گیرم و این کودک محزون
می برمش ناله شبگـــیرم از اینــــجا
در قفــسم بـــاز و نباشــــد اثـــر من
جای گذارم غل و زنجیرم از اینـــجا
کلبه ویـــران نـــپذیرد گـــل تعــــمیر
خانه بی حاصل و تعمیرم از اینجـــا
وبلاگ زیبایی داری
به وبلاگ من هم یه سری بزن
دوستت هیتلر
سلام
عال بود
موفق و موید باشی
یه زیرچشمی هم به ما نظر کن
خوشحالم میکنیی