شب به ویرانی ویرانه نگاهم نگرید

داراب ۶ خرداد ۱۳۸۳

شب به ویرانی ویــرانه نـــگاهم نگریـــد

روز افتاده به چاهم چو به چــاهم نـــگرید

آه آوردم و این ناله مـــن پیـش شماســـت

روی آوردن ایـــن نـــاله و آهـــم نگریـــد

بس که در راه عبث چشم به ره دوخته ام

آب در چشم من خسته به راهم نگریــــد

تا ببینیــد سیه کـــــاری آن دیـــو سیـــاه

رفته در شعر من و روز سیاهـم نگریــد

ماه پیداست به آبــادی شعـــرم در شـــب

جای پایی که به جا مانده ز ماهم نگریــد

دانه کاهم و در راه به کوهــی خــــوردم

کوه افتاد و شما قــــدرت کـــاهم نگریـــد