جنگ افتاده میان دو پریشان شاید

داراب ۱۵ خرداد ۸۳

باد مــــی آید و بـــاران شــــاید

می برد هوش سر باده گساران شاید

دست و پا بسته من کنـج قفــــس

می رود همــره یــــاران شــــاید

آســمان بود و مــــن و تنــــهایی

کردمش شـهر چراغــــان شـــاید

در قفس بال و پرم بستــــه ولــی

می پرم همـــره مرغــــان شــــاید

آب آورد و مــــرا تــــازه نمــــود

ابــــر در کنــــج بیــابــــان شــــاید

ســــینـــه را جایگـــه غـــم کـــردم

تــا شـــوم والـــه و حـــیران شـــاید

برقـــی از عالـــم روحـــانی جـــسم

می کشم مــن بـــه خیـــابـــان شایـــد

من پریشانم و زلف تو پریشان چه کنم

جنگ افتاده میـان دو پریشـــان شـــاید

در بهاری که پر از چلچله نام تو بـود

یاد تو می چکد از بـاد بهاران شـــایـــد

حـــس نایاب ســـــخن دانـــــی مــــــن

خفتـه در موج مــــــزاران شــــــایـــــد

آن سواری که فراسوی خــــرد مــی آید

گوی سبقت برد از جمله سواران شـــاید