همره مرغان

میانه(آذربایجان شرقی) سال ۴۹

یاد آن عهد که پا بند نگاری بودم
مست و سرخوش ز رخ لاله عذاری بودم
فصل گل همره مرغان خوش آواز چمن
نغمه خوان بر سر هر بید و چناری بودم
ابر و باد آمد و کاشانه من برق بسوخت
بی جهت منتظر عید و بهاری بودم
در شب هجر تو ای تازه گل باغ امید
اشک ریزان شده چون شمع مزاری بودم
یاد آن آن عهد که با گوهر اشعار ترم
بر دل تنگ تو آرام و قراری بودم
ریشه ظلم و تجاوز ز زمین میکندم
من در این ملک اگر بر سر کاری بودم