خدا افسرده امروز

داراب ۱۲ مهر ۱۳۸۶

عدالت روی دستم مرده امروز

خدا در آسمان افسرده امروز

ز دست کوتهم چیزی نمانده

گرسنه گرگ قانون خورده امروز

زیر دندان شب

داراب شهریور ماه ۸۶

دست تنهایی من زیر دندان شب است

یادبودی که ز شــــب مانده تب اســــت

لب فروبســــــته ام از هــــــر گفــــــــتار

برق خمیازه ی شـب روی لب اســـــت

گویا که قرار است که افسانه بگیرند

۱۸ شهریور ۸۶ داراب

در شـــــــهر بناییــست که بیگانه بگیـــــــرند

هرکس که نهانســــت به هر خانه بگــــــیرند

مـــن در عـــــــجبـــم ز مفـــــــتی شـــــــــهر

عــاقل به گنه رفــــته و دیــــــــوانه بگــــــیرند

در لاک هـــنر گم شده دســـــــــتان هنرمند

طرحیست که هر عــاقل و فرزانه بگــــــــیرند

گـــر روز اســـــــارت به ســــــر دار نــــــمردم

تاخیر من از مســـتی پیمــــــــانه بگــــــیرند

از زجر و تحمل شدم افسانه در این شــــهر

گویا که قرار اســــت که افســــــــانه بگیرند

پروانه چو از ســـوز پیامی به چـــــــمن داد

در فکر جـــــزا شند که پــــــروانه بگــــــیرند

می بود و من و خانه ی رندی و خــــــرابات

هـم خانه و غمخانه چه رنــــدانه بـــــگیرند

مـا را نظــــــر افـــتاد به میـــخانه و دیـــــدم

هرکس نظر افتــاده به میخــــانه بگـــــــیرند

خون می چکد از غصه ز سر پنجه ی شانه

گــــــر بوی ســــر زلف تو از شـــــانه بگیرند

ویـران شده قلــبم به مــــــددکاری دشــمن

حرفیســـــت که این خانه ی ویرانه بگــیرند 

داراب

داراب شهر بی عاطفه

با عاطفه ی سرشارش

نام مظلومی من حک شده بر دیوارش

این شعر را در سی و یکم تیر ماه ۱۳۸۶ در داراب سروده ام :

ز درد و داغ مـــــــــن رم کــــــرده داراب

سر مهرش به مــــن کم کـــــرده داراب

دو ابرویش تراشیـــده چو شمــــــشیر

ســـــلام ابــن مــــــلجم کــــرده داراب

در زنــــدان بــه روی مـــــن گشـــــوده

برایــــم غــــــم فراهـــم کـــــرده داراب

چه شب هایی که من دم کرده از غم

شبـم را نم چو شبنــــم کــــرده داراب

برایم ســـم فروش کـــــــم فروشــــــی

پـــیاله را پر از ســــــــم کــــــرده داراب

رواج بـــاج طـــــــراران در این شـــــــهر

بـــه قبرســـــتان ماتم کـــــــرده داراب

به دسـت بسته ی زنـــــدانی مــــــن

دو چـــــشم حسرتش نم کرده داراب

بــرای آنکــــه خـــــــطم را بخــــــــواند

نگاهش سـخت محکم کـــــرده داراب

ندارم عکـــسی از روی چو ماهـــــش

جمالش در دلــــم لم کــــــــرده داراب

ســـروده عالمــــــــی غمـنامه ی من

صـدا همراه عــــــالم کـــــــــرده داراب

رفیقــان ســــوی مادر پر گشـــــــایید

کـه چــــای کودکــــــی دم کرده داراب

به یــــاد حرمـــــــت مظلومـــــــــی من

تــــــمام مـــــه محــــرم کــــــرده داراب

دلــــــم از درد بــم ماتـــــــم گرفــــــــته

هـــــــوای تــربــــت بم کــــــــرده داراب

به زخــــــم کهنـــــــه ی زنـــدانی مــن

برایــم تــازه مرهـــــــم کــــــــرده داراب

هنوز می آید ...

**هنوز می آید**

17 خرداد ماه  86

رفــیق من ، رفقــــــایت هنوز مـــــــی آید

غروب غـــــم به عزایت هنـــــــــوز می آید

شتاب کردی و رفتـــی به میهمـــــانی گل

صـــــدای رفـــــــتن پایت هــــــنوز مـی آید

نشسته سـادگی ام پیش مـــــهربانی تو

صدای سوت فــــــضایت هنـــــــوز می آید

رها شدی و رها کرده ای تــــــو دنـــــــیا را

نســــیم کوچ رهایت هــــــنوز مـــــــــی آید

ستاره وار نشــــــستی به جمع جانبـــازان

ســتاره با شـــــهدایت هــــــنوز مـــــی آید

شب است و گریه امانم نمی دهد امشب

رفیـــق غصه ســـــرایت هنــــــوز مــی آید

حواله می شود از غیــــب بهـــــر روزی تو

کـــه قطره قطره برایــــــت هـــــنوز می آید

صدای ثانیه بر پشت لحــــظه ها پیـــــچد

که درد من به هــــوایت هنوز مـــــــی آید

تمام پیـــــکرت از دیـــــده ارغوانــــــی بود

که بوی عطر حنـایت هــــــنوز مـــــــی آید

چه گریه ها که نـکردی به راهـــکار بــــشر

غریو گـــــــریه و هایت هنـــــــوز مــــی آید

تو صبر کردی و زندان و بنـــد بر هم ریخت

سـزای صــبر بجایت هنــــــــوز مـــــی آید

دعا بکـــن که خــــــدا یار بیــــــگناهان باد

خـــــدا به سوی دعــــــــــایت هنوز می آید

تو بوق فانی فریاد مــــی زدی ، فتـــــــاح

صدای بــــوق فنایــــــت هنوز مــــــی آید

ازفتاح بحرانی

http://fbahrani.blogsky.com