راستی امروز روز تولد من بود . هنگام چک کردن ایمیل در بعد از ظهر یکی دو نفر از بینندگان خوبم که معلوم است افراد باذوق و خوش احساسی هستند با دسته های گل به من تبریک گفتند . به آنها و همه دوستان خوبم سلام عرض نموده و تشکر می کنم و از اینکه یادم نبود من خود این روز را به دوستان اعلام کنم شرمنده ام و این بیت را مناسب حال خود در این روز می دانم و تقدیم بینندگان خوبم می کنم :
من خودم یادم نیست
چند سال است
که در روی زمین
خوار شدم
چند سال است
که
افتاده گرفتار شدم
من خودم
یادم نیست ...
داراب ۷ خرداد ۸۷
یاد دستان
ورم کرده ی زندانی من
که پر از
ثانیه بود
یاد تنهایی من ... :
دلم گرفته پر از لحـــظه های ســـــرشارم
کـه بمـــــب حادثه خیزد ز مــــــوج گفتارم
چقدر ســکوت گرفته ست دور تنــــــهایی
به آب ثــــانیه شــــــویم ســـــکوت رفتارم
نسـیم می وزد و شانه می کند مــــــویت
رفیق مونـس شـــــب های تار بیـــــــمارم
بیــــــــا و بال بــزن بر کـــــــویر تنهـــــــایان
چه عزتی که در این آشـــــــیانه مــن دارم
همـیشه باد به گوش زمانـــــــه می خواند
تــرانه های قشـــــنگی که مــــــاند از آثارم
ز ابر تیره ای که فراز است دور هستی من
بیــــا که نم نم باران هـــــــنوز مــــــی بارد
تو رفتی و شب تنهایی ام پریشان شـــــد
منم که عکس غربت من مانده روی دیوارم
داراب ۱۲ بهمن ۸۶
افتـــــــــاده تر از بــرگ خــــــــزانیم ببیـــــــنید
زنــــــــدانی دلتنـــــــــگ زمانیـــم بــــــــبینید
درهای زمــــان بــــــسته به روی نــــــــظر ما
ما بســـــته و پیوســـــــته نهانیم ببـــــــینید
ساکن به فراموشــــــی دلـــــــگیر زمیــــــنیم
جاری شــــــده در خون جهانــــــیم ببیـــنید
گنـــــجیم فرو رفته به مـــــــرداب زمـــــــــانه
افــــــتاده و در امن و امــــــــانیم ببینــــــــید
اندر سبد سفـــــــره ی ما غیر صفا نیست
قانع به یکـــــــــی تکه نانـــــــیم ببیــــــنید
فکرم هیجان دارد و شعرم هیــجانی است
ما شــــــــاعر شعر هیــــــجانیم ببینیـــــــد
تنــــــهایی خــــــود را به چـرا برده به صحرا
شـــبها بر این بره شــــــــــبانیم ببینــــــــید
ما کــشته و آشـــــــفته ی فریاد بلنـــــــدیم
صــــــــــد ســــال دگر باز همانیــــــــم ببینید
با آه و فغان روز به شــب برده به حـــــسرت
مـــــا بـــلبل گــــــلزار فغــــــــانیم ببــــینید
از ســــــــیل نیامــــــــــوخته تخریب و تجاوز
چون سیل به دریای خروشنده روانیم ببینید
از من به جهان مانده نه نامی نه نـــــــــشانی
آواره ی بـــــی نام و نشــــــانیم ببیـــــــنید
هرکس نگران اســـت به احـــــــوال دل خود
مـــــــا بهـــر فرا خود نگــــــرانیم ببیــــــــنید
کس نیست که با بیـــــکـسی ما بنــــــــشیند
بیکــــس شده در ذهن کســــــــانیم ببینید
از فتاح بحرانی
http://fbahrani.blogsky.com
داراب ۲۷ مهر ۸۶
جــشن تنهایی مــــــن روی گلــــــی پرپر بود
ناله ی بــودن من کــــــودک بی مـــــــادر بود
رفتــــــی و گریه نیـــــــامد به ســــــراغم دیگر
آخــــرین گریه ی ما ســــــوز شــــــب آخر بود
یــاد دارم که به گـــــــلزار طــرب می رفتــــــیم
دست من ، دامن تو دست تو بر ســـــاغر بود
یاوری نیــــست که من را ببــــــرد تا ســـــاحل
کاش در بحــــر خروشنده یکــــــی یــــــاور بود
یاد دارم که فضا روی ســــرم گل مــــــی ریخت
نه چو امروز به سـر ، سایه ی صد خـــــنجر بود
می برد بــــــاد ز خاکســــــتر من رنـــــــگ بقا
روز خاکــــــستری ام غرقـه به خاکـــــــستر بود
سر کجا مثــــــــل دو پا ارزش بـــــــــودن دارد ؟
پیش پایم هــــمه جا نعش هـــــــزاران سر بود
سبز می شد دو سه گلدسته در اطراف شما
اگـــــر امــــــروز مـن آســــــودگی خـــــاطَر بود
دفتــرم روی هوادار ندیدســـــــت و خــــــوشم
دســـت خالق به هـــــواداری این دفتـــــــر بود
جای من نیـست مکانــــی که در اینجا هستم
جـــــلوه ی بودن من در قفســــــی دیــــگر بود
قبل از اینکه این شعر را برای دوستانم بنویسم توضیح کوچکی را واجب می دانم . آیدی یاهوی من به نام Arefedelgir می باشد :
دلگیــــرتر از عــارف دلگــــــیر ندیـــــــدم
زندانـــی بی جرم و گنه ســــــیر ندیدم
اعصار به پیشم همه خم گشته به زانو
من قلعه ی اعــــصارم و تعــــــمیر ندیدم