مادر اگر در خانه بود

** مادر اگر در خانه بود **

داراب 15 آبان 92

این شعر را برای مادرم سروده ام که اگر در خانه بود توفانی که از هر طرف احاطه ام نموده با کاه وجودش کوهی از من می ساخت و توفان را یارای قدرت نمایی نبود.

مادر اگر در خانه بود

آسایش من

بیشتر بود

تنهایی ام را

رنگ می زد

با گریه تنهایی ام

آهنگ می زد

سنگی

به سنگ

سایه نیرنگ می زد

جنگی که

با توفان گرفته

چنگ می زد

با گریه تنهایی ام

آهنگ می زد

مادر اگر در خانه بود

سکوتت را تو بشکن یاد عارف

چنانکه بینندگان استحضار دارند تخلص من در اینترنت عارف دلگیر می باشد که ایمیل من نیز هست . این شعر را من خطاب به خود و مخاطبین خودم سروده ام . امیدوارم مورد قبول آن عزیزان قرار گیرد .

داراب 11 آبان 92

چراغی کرده روشـن یاد عـــــارف

برد حسرت به گلشن یاد عـــارف

به دامن رفــــته و دامن کـــشیده

کشیده سر به دامــن یاد عـــارف

به خرمن گاه خورشید جهان تاب

صفا را کـرده خرمــــن یاد عــــارف

صـــنوبر روی دســـت کاخ مــــرده

کفن پوشــــیده بر تن یاد عــــارف

بگو با خیل آن میـــــهن پرســـتان

که گل پوشـیده میـــهن یاد عارف

بـــــنای زجـــــر انـــــدر طـــاقت او

گذشته سخت بر تـن یاد عــــارف

بگـــو با مــــردمان شـــــاد دنـــــیا

سکوتت را تو بشـکن یاد عــــارف

نایاب ترین واقعه

داراب 5 آبان 92

من که امروز

به نایاب ترین واقعه

در بین

تو بودم،شادم

تو مرا

حس کردی

که به

گلخانه پر بار تنت

تکیه زدم

تو مرا

حس کردی

حس یک فاجعه

در گلشن

گلزار تنت

دست من

در سبد

سینه ی تو

دانه ریحان می کاشت

من ز پیراهن تو

بوی طراوت

چیدم

از فتاح بحرانی

وقتی که رفتی

** وقتی که رفتی **

داراب 29 مهر 92

وقتی که رفـتی باغ انگوران هــــدر شد

آواره گشته مرغ عشق و در به در شــد

رفتی نـــــماندی تا ببـــــینی ماتم گــــل

تا چشم گل افتاد بر شب ها سحر شـد

باران که مــی آمد تو رفتی تا ســــــتاره

زخم ســــــتاره تازه بـــــود و تازه تر شد

صادق بگو از موج فـــــریاد تو در شـــــعر

دنـــــیا چــرا یک بارگی زیر و زبر شــــــد

تـــــوفان بـرون آورد آرامـــــــش ز گـــــلها

گلها همه از دست توفان شــعله ور شد

آتــــش دمید از آه تـو در آهـن و سنـــــگ

چشم خدا با دیـــــدنت از گـــــریه تر شد

آســـــودگی را روی آرامــــــش نشــاندی

دسـت خدا در دست تو بود و هـــــنر شد

پــــربار بــــــودی بـــــار بردی با هـــــمه بر

با هر درختی برنشســتی غــــرق بر شد

نـــــازم به مــــرغ حق پرید از چــنگ توفان

انـــــدر کنــــــار دار زنــــدان مســــتقر شد

هرچه بینی همه خار است به دیوارم من

داراب 22 مهرماه 92

ســــــالها بوده که بیــــهوده گــرفـــتارم من

شـــانه در شانه کنم چـــوب ســر دارم من

نــــــرود عطر سخن در سخنم همــره مـوج

گـــــرچه زیباتر از این فـــــاقد گفتـــارم مــن

مــــانده رفتار مــــــن از تـندی ســـر بالایی

خــوب پیمـوده نشد وسـعت رفـــتارم مـــن

تا به کـی مانده در این خانه دلگـــــیر قـــضا

مــــــن گــرفتار تـو و وقت دغــــــلکارم مـــن

در گـــــــلزار خـــــــدا بــــاز بمـــانـد اینـــــجـا

عاشقی کن به طرب در صــف گلزارم مــــن

پند پند ســـــخنم بشـــنو و بـــاور تـو نـــکن

بـــــاوری بـــرده زمان در کف پنـــــدارم مـــن

ســـــــر بــــازار بیایــــید و تمـــاشـا بکـــــنید

گـــــل خشـــــکیده ی پـــژمـــــرده بازارم من

گـــل فتاده ست ز ترکــــیب گـــــل آذین تنـم

هـرچه بینی همه خار اسـت به دیوارم مــن

فتاح بحرانی