یادم نرفته یاد تو در غرب آن غروب

یادم نرفته یاد تو در غرب آن غروب

تهران 8 اسفند 92

یــادم پر از نــــگاه تـــــو بود و تمـــــام شــــد

آتش فتاده به هســـــتی ام و ناتمـــــام شد

یــــادم نرفــــته یـــاد تو در غــــــرب آن غروب

یادی کــــه با غروب غــــــریبانه شـــــام شد

من بودم و غــریب خانۀ دنیـــــای بی کسی

یــــک بارگـــــی به دور و برم ازدحــــــام شد

مـــــا قاتـــــل شکـــــنجه و گـــلبانگ غارتیم

فریاد ما به هـــــرکه رسد قـــــتل عــــام شد

با این ســــروده میــــل به رفـــتن کـــنی بیا

یاد ســـــروده ات که چنین اخــــتتام شـــــد

خواندم ســـــروده ات سر بازار گـــــل فروش

گلها به جــــوش آمــد و صــــحرا قــــیام شد

این شعر پاره پاره که چـــــون پارۀ تن است

فتوای شــیخ شهر رســـــید و حــــــرام شد

صدها ســـــلام گفــــتم و رفتم ز پیــــش تو

عــمرم برای بود عـــــزیزان ســـــلام شـــــد

نــــامم به نـــــیکویی نــــــبر ای روزگــــار بد

خرم کسی که پیــــش خدا نیــــک نام شد

قـــانون که بال و پرم بـــــست و زخــــم کرد

زخمم به دســــت دولت حق التـــــیام شد

با تــــیغ شــاعـرانه زبــــــان بر بکــشیده ام

فــــــریاد مـــــرده روی زبان ها کلام شــــــد

فتاح سکوت کن که سکوت تو آگهی است

زنگ ســــکوت باعــــث این احـــتشام شد

نازم آن روزی که سرو خانه مان آزاد باد

داراب 25 بهمن 92

هرکجا رفتی تو فــتاح خــــانه ات بر باد باد

هرکجا منزل گــــرفتی خـــــانه صـــــیاد باد

هرکه را دیدی که بر روی نگاهت خنــده زد

باورش کن چون که او در عارفی استاد باد

یــــاد مـــــظـلومان کـــــن و بیــــچارگــــــان

هرکه بر بیچاره ای یاری دهد دلشــــاد باد

یادبودی بود و بـــــودی بود و بیــــداد زمـان

هرکه با بیداد همخوانی کــــند بیــــداد باد

یاد آن روزی کــه با افتادگان بـــــودم به راه

پایم از هـــــمراهی هــــمراهیان در یاد باد

ظلم یاری کرد و عـدل و داد از ریشــــه برد

نازم آن روزی که سـرو خـــانه مان آزاد بـاد

هنوز از غزلم باد هم پریشان است

به یاد زمستان سال 77

داراب 13 بهمن 92

دلم گرفته پر از لــحظه های زنــــدان است

مرا چه کار که کـارم جدا ز رنـــــدان اســت

سیــــــه بیـار که بپــــــوشم بـــــرای آزادی

بقای بی گنهان در فنای بی جـان است

به باد صبح سپردم ســـــروده هــــای غزل

هنـوز از غــــــزلم باد هم پریشــــان است

به درد خو گرفتم و چــاره ای نمــــی بینم

که درد عاشق شب های دردمندان است

تمام شـــــهر پر از خــــاطرات بی وجـــدان

فرار خاطر من از فــــرار وجـــــدان اســـــت

نوشـــــته روی دلـــــم واژه هــــای ویرانی

بیا ببین که هنوز این خـرابه ویـــران است

نـــــرفته از نظـــــرم یال و بال آن مــــرغی

پرنده ایکه پریده ست نامش ایمان است

هــــنوز می پرد از روی شــاخه ام مرغان

تمــــــام بال و پرم از برای مرغان اســــت

چه یادگار سرودیست نــــام مام وطـــــن

که وسعت پر من در فـــضای ایران اســت

سکوت کردم ومی خندم ازسکوت خودم

نفس که می کشم از ماورا طغیان است

یادگاری است که در حافظه پنجره هاست

من در شبکه اجتماعی فیس بوک ، گروهی به نام عشق بازی با خاطره ها دارم و از دوستانی که عضو این شبکه اجتماعی هستند تقاضا دارم این گروه را ملاحظه نمایند . عده زیادی از دوستان شاید تصور کنند خاطرات این عشق بازی خاطراتی سوری، مادی یا لهو و لعب است . این خاطرات خاطراتی صد در صد معنوی است در دورانی که مادرم به دلیل ابتلا به سرطان در بستر بود و من تنها پرستار و نگهدار او بودم به طوری که حتی از شغلم استعفا دادم . این خاطرات لحظه ای مرا رها نمی کند در اتاقی که اون می خوابید پنجره ها گواه من هستند که با آنها حرف می زنم . این توضیح را برای استحضار دوستانم لازم می دانستم .

**یادگاری است که در حافظه پنجره هاست**

داراب 30 دی 1392

عـــــشق بازی من و خـــــاطره هــــاست

خــــاطراتی کـــــه پر از نــــــادره هـــاست

وقت رفتــن گل ماتم ز زمـــان مــــی بارید

یادگاری است که در خاطره پنجره هاست

دیدی چه کردم

داراب 21 دی ماه 92 داراب

** دیدی چه کردم **

با صبر زردم

دیدی چه کردم

از ظلم بی حد

سرشار دردم

دیدی چه کردم

پایم به زنجیر

ره می نوردم

دیدی چه کردم

رفتم به جایی

تا برنگردم

دیدی چه کردم

من مرد تنها

تنهای مردم

دیدی چه کردم

شب در شقایق

پیدات کردم

دیدی چه کردم

صحرا به صحرا

دنبال گردم

دیدی چه کردم

با رنگ زردم

با آه سردم

در این نبردم

دیدی چه کردم

دیدی چه کردم