آدم ای مبتلای کرونایی
تقدیم به دولت های متکبر و مستکبر دنیا که همه چیز آموخته اند جز نام خدا :
**آدم ای مبتلای کرونایی**
2 فروردین 99 داراب
آدم ای مــــبـتلای کــــرونــــایــــی
گــــــشته بیــــهوش پیر و بُـرنایی
چه نـــــکردی به روزگــــار زمــین
آدم ای مـــرکــــــز تــــــوانـــــایی
ریـــه های زمــــین را پــاره کردی
زمـــین ســـبز را بـــیچاره کــردی
تو جـــنگل را به خاکستر کشاندی
لـــودر و بولدوزر بر آن تــو راندی
ریه های زمــین بوده است جـایت
کـــرونا کـــرده زنـــجیری به پایت
تو خــوردی نان خود از مرگ جنگل
به روی خــاک اکنون گـــشته انگل
به دســـت خود ریه ها پاره کـردی
ز نـــادانی خـــودت بیچاره کــردی
کـــرونا آمــــده در قـــتل جـــنگل
تــو را بـــیرون کند انــــسان انگل
به دست خود خودت را خاک کردی
به موشــک حمله بر افـــلاک کردی
کــــنون مـــقهور یک مـوجود ناچیز
ز عـــجز و ناتوانی گــــشته لــــبریز
برایت مردن از بودن حــــلال است
بـه دنـــیا عـــزت تـو کال کال است
از فتاح بحرانی
http://fbahrani.blogsky.com
می آیی و مهتاب و گل زیر چنارم آمده
**می آیی و مهتاب و گل زیر چنارم آمده**
داراب 26 بهمن 1398
امـــشب چـــرا یادت به یـــاد روزگـــارم آمـــده
چـــشمت برای یـــاری چـــشم انـــتظارم آمـــده
دســتم بگــیر ای مهـــربان تا پای تــنهایی رسان
باقـــی راه مـــ«انده را طـــاقـــت کـــنارم آمـــده
وقـــتی تــو می آیی زمین پر می شود از آفـــرین
صـــد آفرین بر بودنت امـــشب به کـــارم آمده
با کــارزار مــن زمــین پیدا کند نـــقش جـــبین
صـــد کـــاروان آخــــرت در انـــتـــظارم آمـــده
امـــروز اگر بر ما رود شـــاید که فـــردا دیر بود
اســـم تو با جـــان کـــندنم روی لـــبانم آمـــده
هم کــاروانی های من با دســـت پر رفتند و من
دســـت تهی هـــمراه مـــن با کـــاروانم آمـــده
در ســـایه امـــید تو ســبز است شــاخه بید تو
بیـــدی کـــه با باد صـــبا بر ســـایه سارم آمده
قـــدری بـــمان قدری برو اندازه گــردد بودنت
می آیــــی و مــــهتاب و گـــل زیر چــــنارم آمده
من شاعر شوریده ام شوری به شب پوشیده ام
بـــا یـــاد تـــو در خـــاطرم شــــعر روانم آمــده
از فتاح بحرانی
http://fbahrani.blogsky.com
هزار بار خراب گشته و باز آبادم
** هزار بار خراب گشته و باز آبادم **
22 شهریور 98 داراب
یــــادم کـــنید رفـــیـــقان کـــه هـــمره بــــادم
چـــو اشـــک ناخوشی از دامــن زمـــانه افـــتادم
صــدای صبحت پروین و زهـــره گــوش می دادم
در آن زمان که دروس سیاهچاله درس می دادم
بـــیا بـــه کـهکشــان و تـــو ببین بانــگ فــریادم
که گـــوش خـــدا گــــوش کـــرده هی هی شـادم
شـــناگـــرم به فـــضا و نــــظاره گــــر به زمــــین
ببـــین کـــه در عـــلوم الـــهی چــــقدر اســـتادم
نــــثار ســــاکـــت هــــستی کــــنم تراکــــم خود
تــــمام هــــستی خــــود را بـــه بــــاد مـــی دادم
اســــیر بــــودن خـــویشــــم به گـــرد تــــنهایی
هــــزار بــــار خــــراب گــــشــته و بـــاز آبــــادم
صــــدای رحـــــلت بـــودن هـــــنوز می شــــنوم
کــــه از نــــبــــودن بــــودن هـــــنوز دلـــشادم
خــــرد بـــــه نــــــام خردمــــــند می دهد پندم
که پـــــندها نـــــپذیـــرد نـــــوار فــــــریــــادم
مـرا به دست خـــــرابه ها دهید در خــــرابستان
خـــــرابه بـــــوده که ایـــــن گــــونه کرده آبادم
از فتاح بحرانی
http://fbahrani.blogsky.com
داغ در باغ به روی تن من مانده هنوز
**داغ در باغ به روی تن من مانده هنوز **
10 مرداد 98 داراب
هرشــب از روی تقرب در باغــــم باز است
تا ببینی که مـــــرا چـــشم چراغم باز است
ســــردی ســــینه ی تـــو تـار تنم را لرزاند
گـــرمی آتـــشم و دود اجـــاقم بـاز اســــت
به ســـراغم تو بـــیا تـــا که ســـراغت گیرم
در فـــرسوده ایـــن کهنه ســراغم باز است
با فـــراغت شـــده ام فارغ از آن سوی زمان
پیش ذهنم همه شــب جای فراغم باز است
تـــیز پر مـــثل عــقابم کـه پُر از زاغ شـــدم
پـــهن و گـــسترده پَر سایه زاغـــم باز است
داغ در بـاغ به روی تـــن من مــانده هـــنوز
یادگـاری ست که در باغ به داغـــم باز است
اوج بگـــرفتم و بـر بـــام جـــهان بـــال زدم
به تـــماشا تو بــیا عــــمق دمـــاغم باز است
شــــده ام یار الاغی مـــن از ایـــن دلـــتنگی
بسته شد دست من و دست الاغم باز اسـت
بســته ام پَرّ کلاغی بـه در بـــسته خـــویش
بـــاز کن درب فــــروبسته کـــلاغم باز است
از فتاح بحرانی
http://fbahrani.blogsky.com