** برجا بمان ای قهرمان جمع سواران می رود **
تهران 13 اسفند 93
تو رفــــتی و همراه تو هــــم باد و باران مـــی رود
جـــــان ســـــخن با جان تو از یاد یاران مــــی رود
دیدم که دستی در جهان از جنس دستان جــوان
یـــــادی به یاد یـــــاری بی یادگــــــاران مــــی رود
آبی که می پاشی بپاش بر روی گل ها واژه باش
آب شــــــراب شـــــعر تو با آبـــــشاران مــــی رود
دنـــــبال روزی ها مـــباش بهر ستم آمــــاده باش
هــــم روزها هــــم روزی ات با روزگـــاران می رود
در فصل صیدی و شکار کــاری به جـــــاندارن مدار
یاد شـــــکار شــــــعر من میل شکاران مــــی رود
در بیشه انبــــوه من گــــل می کــــند اندوه مــــن
شب می پرد از پیش من در بیشه زاران می رود
از هر ســــواری ضربه ای خوردی و برجا مانده ای
بــــرجا بمــان ای قهرمان جـــمع سواران می رود
فرســوده شد زخــم تنـــم در زیــر تیـــغ آفتــــاب
افســـوس بر بالیـــن من چـتر چنــاران مـــی رود
سپاس استاد زیبا بود
سلام پدر عزیز و مهربان - غزل زیبا و تازه ات را نوشیدم و تازه تر شدم . بسیار عالی بود و شیوا آفرین
سپاس فراوان بزرگوار آنکه رفت جا ماند خاطره ای
که هر گز از ذهن نیمه هوشیار حذف بخواهد شد