یادگاری را که برپا می کند شیون کجاست

برای اینکه این شعر تفهیم گردد توضیح مختصری به استحضار دوستانم می رسانم :

در سال 51 من دوره خدمت وظیفه خود را در میانه ( آذریایجان شرقی ) سپری می نمودم . هم خدمتی ام که او نیز شاعر بود و پزشک و مسئول بیمارستان پادگان نیز بود ( دکتر محمدعلی سجادیه ) و چون وجه مشترکی از نظر احساس با من داشت با من همخانه بود . در همان سال رژیم گذشته رفراندومی در بحرین برقرار نمود که نظر مردم را درباره استقلال از ایران جویا شود که اعمال نفوذ استعمار پاره ای از ایران توسط رژیم گذشته از ایران جدا شد . ایشان قطعه شعری سرود که من سه بیت اول آنرا برای شما می آورم و بقیه را به خاطر ندارم .

مابقی شعر را خودم در تاریخ 27 اردیبهشت 92 تکمیل کرده و به حضور دوستان تقدیم می کنم و از آنها جویا می شوم که کدامیک از این دو سروده که 40 سال با هم فاصله دارد جالب تر و شنیدنی تر است و از آقای دکتر سجادیه که هم اکنون چشم پزشک و در بیمارستان فارابی در جنوبی ترین نقطه تهران مشغول مداوای بیماران این منطقه محروم می باشد کمال تشکر و قدردانی را دارم و برای او آرزوی موفقیت بیشتر دارم و امیدوارم بتوانم روزی از نزدیک این دوست بزرگوار و پزشک متعهد را زیارت کنم .

خون من می جوشد امشب دشنه دشمن کجاست

در هـــــیاهوی جـــهان "بحرین" قلب مـــــن کجاست

زیـــــن ســـــپهداران نالایق دلـــــم حــــالی گـــــرفت

نـــــیزه دار امـــــشب بـــــگو پس آریوبرزن کـــجاست

جـــــوخه اعــــدامیون هـــــر روز افـــــزون مـــی شود

آن سپهداری که بر خاک افــــکند دشــــمن کجاست

یــــاد بحـــرینی که از ما رفت و با دشمن نشــــست

جای پای این گل پرپر در ایـــــن مـــــیهن کـــــجاست

ما ســـــر او بـــــوده او تن ، تن پرســــتی شــــد رها

ســـــر به دســــت تن بود اما نـــــدانم تن کـــجاست

عــــزم رفتــــن کـــــرده ام بــــا پای سســـت کودکی

طـــــاقت مـــــاندن ندارم ، طاقت رفـــــتن کجاســـــت

شـــــیونــــی دارم مــــیــــان یـــــادگـــــار بچـــــگــــی

یـــــادگاری را کـــــه برپا می کند شیــــون کــــجاست

مــــی روم بــــا بـــــاد دنبــــال سبـــــکــــبالان خـــــود

گل به گلشن آمده ، گــــلخانه و گـــــلشن کــــجاست