کاش می شد که ببافم نخ تنهایی را

داراب 24 آبان 95

** کاش می شد که ببافم نخ تنهایی را **

جــــهد کن تا بـــبری فرصــــت دانایی را

تـــا در آیـــــــینه بـــبینی تو توانایـــی را

وطن از طوسی فردوس به ما ارث رسید

یاد فردوسی و آن شــوق وطن خواهی را

آگـــــهی داده خــــدا در طــلب نور رویم

شـب و ظلــــمت بکند ریشه آگـــاهی را

صبر کن صبر که اکنون سر صبریم همه

عقل هم ره دهد این صبر و شکیبایی را

خـــــانه ما وطن ماست عـــزیزش داریم

نــــفروشیم وطــــن از سـر ســـودایی را

خوردن و خفتن و رفتن شـــده آیــینه ما

کاش عادت شود این وسعت بیــــنایی را

تن تـــــنهای من و تــل بزرگــی از غـــــم

کاش می شد که ببافم نــخ تنــــــهایی را

به تمــــاشای خدا رفته به افلاک و ببین

دست صورتگر این دســــت تماشایی را

از فتاح بحرانی

http://fbahrani.blogsky.com