یادم نرفته یاد تو در غرب آن غروب

یادم نرفته یاد تو در غرب آن غروب

تهران 8 اسفند 92

یــادم پر از نــــگاه تـــــو بود و تمـــــام شــــد

آتش فتاده به هســـــتی ام و ناتمـــــام شد

یــــادم نرفــــته یـــاد تو در غــــــرب آن غروب

یادی کــــه با غروب غــــــریبانه شـــــام شد

من بودم و غــریب خانۀ دنیـــــای بی کسی

یــــک بارگـــــی به دور و برم ازدحــــــام شد

مـــــا قاتـــــل شکـــــنجه و گـــلبانگ غارتیم

فریاد ما به هـــــرکه رسد قـــــتل عــــام شد

با این ســــروده میــــل به رفـــتن کـــنی بیا

یاد ســـــروده ات که چنین اخــــتتام شـــــد

خواندم ســـــروده ات سر بازار گـــــل فروش

گلها به جــــوش آمــد و صــــحرا قــــیام شد

این شعر پاره پاره که چـــــون پارۀ تن است

فتوای شــیخ شهر رســـــید و حــــــرام شد

صدها ســـــلام گفــــتم و رفتم ز پیــــش تو

عــمرم برای بود عـــــزیزان ســـــلام شـــــد

نــــامم به نـــــیکویی نــــــبر ای روزگــــار بد

خرم کسی که پیــــش خدا نیــــک نام شد

قـــانون که بال و پرم بـــــست و زخــــم کرد

زخمم به دســــت دولت حق التـــــیام شد

با تــــیغ شــاعـرانه زبــــــان بر بکــشیده ام

فــــــریاد مـــــرده روی زبان ها کلام شــــــد

فتاح سکوت کن که سکوت تو آگهی است

زنگ ســــکوت باعــــث این احـــتشام شد