** وقتی که رفتی **
داراب 29 مهر 92
وقتی که رفـتی باغ انگوران هــــدر شد
آواره گشته مرغ عشق و در به در شــد
رفتی نـــــماندی تا ببـــــینی ماتم گــــل
تا چشم گل افتاد بر شب ها سحر شـد
باران که مــی آمد تو رفتی تا ســــــتاره
زخم ســــــتاره تازه بـــــود و تازه تر شد
صادق بگو از موج فـــــریاد تو در شـــــعر
دنـــــیا چــرا یک بارگی زیر و زبر شــــــد
تـــــوفان بـرون آورد آرامـــــــش ز گـــــلها
گلها همه از دست توفان شــعله ور شد
آتــــش دمید از آه تـو در آهـن و سنـــــگ
چشم خدا با دیـــــدنت از گـــــریه تر شد
آســـــودگی را روی آرامــــــش نشــاندی
دسـت خدا در دست تو بود و هـــــنر شد
پــــربار بــــــودی بـــــار بردی با هـــــمه بر
با هر درختی برنشســتی غــــرق بر شد
نـــــازم به مــــرغ حق پرید از چــنگ توفان
انـــــدر کنــــــار دار زنــــدان مســــتقر شد