یاد دیداری که با گلهای پرپر داشتم

6 مرداد 87 داراب

یاد دیــــــداری که با گلهـــــای پرپر داشـــــتم

یاد عــــــطر خاطراتی را که در ســـــر داشتم

پای گــــل زیر صنـــــوبر آتشی کــــــردم به پا

سنــــــگر آزادگی را مــــــن منـــور داشـــــتم

ساده بودم ، شعر می گفـــتم برای سادگان

شــعر سرخ سادگی را جمله از بر داشـــــتم

دامــــنی گل می خــریدم از بهار ســــــبز باغ

باغ را از عطر شــعر خود معــــــطر داشــــــتم

شعر من تصویری از بیهودگی های من است

بهر تو تصـویر خود را مـــــن مصور داشـــــــتم

درب نا اهلان به رویم بسته ، زندانــی شدم

من کلیــدی از نیایش بهـــر این در داشـــــتم

خنجری در دست همراهان و من بی اعــــتنا

عــــــادت دیرینــــــه من با زخم خنجر داشتم

بسته فـــــریادم کـــــــه تا یادم رود فـریادی ام

یـــــاد فـــــــریادی کـــــه با الله اکبر داشــــــتم 

داشـــتم من پیروانی در بلاد شـــــرق و غرب 

از خـــــلیج فارس تا دریای احـــــــمر داشــتم 

همسرم دور از من و از ذهـــن من بی اطلاع 

کاش من هم در نهانم ذهن همسر داشــتم