تو می آیی

جمعه ۶ خرداد ۸۴ داراب

تو مــی آیی و ره از دیدنت هموار مــــــی گردد
تمام طول راه از تـــــاب تو تب دار مـــــــی گردد
به تنهایی تنیـــــــدم تاری از تو دور شـــــــبهایم
طنین تار تو در پــــود دل انبـــــــار می گـــــــردد
شدم سرشار از بودن به لطف و فیض تنهــــایی
که هرکس می بُرد از زاهدان سرشار می گردد
به جز رفتار کج با بی نصیبان نیســت رفتـــــــاری
چرا با گوشه گیـران این چــــــنین رفتار می گردد
به صـــراّفم بگــــــــو بشــــــتاب و ســــــــودی بر
که دست بسته ی من وارد بازار مــــــی گـــــردد
زمان دور زمین می پیــــــچد و زاری کند هــــــردم
اگر بیند عزیزی در زمـــــانه خـــــــوار مــــــی گردد
اثر می ماند و ســــوزد زمین از ظــــــلم جــــــباران
پریشـــــان از زمـــــانه خاطـــــــر آثار می گـــــــردد
شــــــدم آواره ی دل خســــــته ی آوار ایـن دنــــیا
صـــــدای ناله ام زینـــــــت ده آوار مـــــی گــــــردد
تـــــو رفـــــــــتی از برم تنهـــــــا شـــــــدم امــــــــا
صدای بودنت در گوش جـــــــان تکرار مـــــــی گردد
تنم با سر نمی گـــردد که سر در خــودسری باشد
ســـــری کو خودســـری داند به پای دار مــی گردد
کسـی از جمــع نادانان نبـــرده بهـــــره ای فــــــتاح
خدا داند که این مجمـــــوعه کی هشیار مـی گردد