هوای من دوای من

آلمان غربی فرانکفورت سال ۱۹۸۵

صدای آشنایی نیست اینجا
پیام جان فزایی نیست اینجا
تمام مردمانش بی خدایند
خدا داند خدایی نیست اینجا
دلم هر شب هوای گریه دارد
برای خنده جایی نیست اینجا
نفش تنگ آمده از بی هوایی
برای من هوایی نیست اینجا
صدای دختران مست و شب گرد
صدای با حیایی نیست اینجا
همه غرقند غرق مشکلاتند
ولی مشکل گشایی نیست اینجا
دوای من هوای پاک ایران
برای من دوایی نیست اینجا
بها دارند اینجا بی بهایان
محبت را بهایی نیست اینجا
همه عریان وتن پوشی ندارند
ز ایمان چون ردایی نیست اینجا
محبت چون حبابی روی آب است
حبابش را بقایی نیست اینجا
دلم میل وطن دارد به غربت
که غربت را وفایی نیست اینجا
سراها خالی از مهرند و سردند
به جز ماتم سرایی نیست اینجا